Monday, December 21, 2009

Jangan Harap

Kau tertangkap mengurat mak aku setiap kali mak aku pergi isi minyak. Choy!

Kau jangan harap lebih. Aku awal-awal lagi dah warning mak aku jangan cair dengan kata-kata kau. Lemah lembut kau. Lenggok jalan kau. Senyuman manis kau. Manis ke? Entah~

Kau cukup hebat masih ingat nama aku. Kalau tidak silap aku, pengenalan kita dulu pada permulaan akil baligh aku. Penyakit hilang ingatan aku memang susah nak di bendung. Nama kau? Sebiji huruf pun aku tak dapat nak ingat. Kalau kau tahu hal nih confrim kau marah besar. Sorry.

Masa itu zaman sekolah agama, bukan? Kau duduk di belakang kelas sambil merenung tepat ke aku. Aku tak suka pandangan seakan-akan Edwart Cullen kau tu. Buat aku rimas! Kau buat aku malas nak ke sekolah. Bukan aku memang malas ke? Huhuhuhuhuhu~

Entah tiba-tiba kau menghilang. Kau hilang atau aku yang hilang aku pun tak tahu. Kau lulus tak sekolah agama? Tapi yang aku sure kau lebih tua daripada aku masa tu.Berapa bezanya, aku kurang pasti.

Tapi, macam mana kau boleh kenal mak aku, ya? Dengan ayah aku sekali ni. Wah, kau sangat hebat!

Kalau sampai mak aku terjual nombor "public phone" aku dekat kau. Memang nak kena bom pam minyak tu. Kahkahkahkah! Aku memang sangat jahat!

Cukup temuramah kau dengan mak aku. Cukup pertanyaan kau tentang aku. Jangan harap yang lain.

Kejam!

Fakta : Aku tak reti nak isi minyak sendiri. Itu sebab aku terpaksa pergi ke pam minyak itu sebab masih banyak pekerja yang boleh membantu aku except kau. Yang selalu malu-malu siput.

No comments: